De manier waarop mensen zich uitdrukken in de taal, zegt iets over hoe mensen tijd ervaren. Dat zie je aan metaforen die gebruikt worden om tijd te beschrijven. De taalgebruiker drukt zich op een bepaalde manier uit en zegt zo iets over zijn of haar ervaring. Maar de taal die je gebruikt geeft ook op een heel subtiele manier vorm aan je beleving. Dat zie je als je verschillende talen vergelijkt, bijvoorbeeld in de constructie van werkwoordsvormen. De beleving van tijd zit ingebakken in de grammatica en is verankerd in de taal. Wat betekent dat voor 'de wetenschap van tijd' die zich ook bedient van taal om de werkelijkheid te beschrijven?