Studium Generale organiseert vandaag voor de tweede keer Expeditie UU, een middag voor alle medewerkers van de universiteit. In de Oude Hortus en het Universiteitsmuseum aan de LangeNieuwstraat. In samenwerking met het universitaire Parnassos Cultuurcentrum en het Universiteitsmuseum. Om te laten zien wat onze universiteit te bieden heeft aan wetenschap, cultuur, geschiedenis en actualiteit
Waarom zo'n middag? Om het gevoel van community te versterken binnen de uu. De buitenwereld verwacht veel van grote organisaties. Bedrijven, maatschappelijke instellingen en overheden hebben allemaal ervaren dat het goed is als alle medewerkers het verhaal van de organisatie kunnen vertellen. Omdat het voldoening geeft om te weten waar je samen aan werkt en om als ambassadeur naar de samenleving op te treden, wat nodig is voor draagvlak.
Waar haalt een universiteit nu een verhaal vandaan? Soms helpen schijnbaar simpele vragen: Op vakantie, na een aantal uur in de brandende zon, vroeg mijn dochtertje "waarom zijn tempels zo belangrijk". We waren in Efeze, een prachtige Grieks-Romeinse stad, en stonden voor de bibliotheek die dateerde van voor Chr. Zij dacht waarschijnlijk what's the fuzz? Papa en mama vinden het heel belangrijk, maar ik zie alleen stenen. Nou, probeerde ik 'zij waren de eersten die hun kennis opschreven, zodat anderen ervan konden leren en wij nu internet hebben en YouTube'. 'En wetenschap', dacht ik er achteraan. Een soort virtuele tempel van kennis waar we in Utrecht nog steeds aan bouwen. Zoals mieren een mierenhoop bouwen, die ouder en groter is dan zij zelf, zo bouwen wij, of we het willen of niet, met zijn allen aan fysieke steden en een stelsel van ideeën in ons hoofd. Voor mijn werk geldt dat we er dagelijks wetenschappers op het podium staan en we in gesprek gaan met iedereen die wil komen luisteren. De hele dag twitteren we en worden geretweet over onderwerpen die te maken hebben met de grote uitdagingen van deze tijd en met eeuwige menselijke vragen. Zo vertelt ieder van ons via publicaties, jaarverslagen en rapportages een deel van het verhaal. Maar het besef van het grote bouwwerk waarin we samen zitten, geeft inderdaad nog meer gevoel van trots.
En dat draagvlak dan? Daar hadden ze in Efeze ook mee te maken. De duizenden perkamentrollen werden verscheept naar de bibliotheek van Constantinopel om de collectie aan te vullen nadat die in brand gestoken was en in vlammen opging. Sommigen zeggen per ongeluk, anderen door niet begrijpende, barbaarse, boze burgers. De burgers in Nederland zijn nog niet zo boos. Het vorige kabinet hield huis in de cultuursector, maar wetenschap kwam er relatief goed vanaf. Toch is het geen slecht idee alvast te werken aan dat verhaal, waarom tempels en boeken en kennis en wetenschap zo belangrijk zijn. Dan kunnen we daar met burgers en de buitenwereld over hebben. Op 4 juni is de burger nog niet aan de beurt, maar is het tijd voor feest. Want als je de buitenwereld iets duidelijk wil maken, moet je eerst zelf vieren wat er al is: dat we met zijn allen, door de eeuwen heen wel ook iets heel moois hebben opgebouwd.
