Dit instituut benadert nanomaterialen multidisciplinair en onderzoekt hun potentie voor een duurzame maatschappij. Chemici en fysici werken samen in het instituut. Meijerinks onderzoek richt zich vooral op luminescentie, optische spectroscopie, zeldzame aarden en nanokristallen.

Meijerink ontving verschillende onderscheidingen en prijzen, onder andere de DSM-prijs voor Chemie en Technologie (1986), de Koninklijke Shell Stimuleringsprijs (1995), de Gouden Medaille van de Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging (1999) en vier keer de Protonpluim voor beste docent in het eerste jaar (2002-2009).

Meijerink promoveerde in 1990 aan de Universiteit Utrecht en werkte daarna als postdoc aan de Universiteit van Wisconsin, Madison (VS). In 1999 werd hij benoemd tot voltijd hoogleraar aan de Universiteit Utrecht en in 2009 werd hij tot lid benoemd van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.