Van alle mogelijkheden die nanotechnologie in zich heeft is nog maar een heel klein gedeelte benut. Het is dan ook niet vreemd dat er veel wordt gespeculeerd over de toepassingen van deze techniek. Hoeveel van deze speculaties – van een onzichtbaarheidsmantel uit de boeken van Harry Potter tot nanovoedsel – ook daadwerkelijk kunnen worden gerealiseerd, is nog de vraag. Wanneer gaan we hier als gebruiker iets van merken? En wat is de rol van de wetenschap hier? Moet het enthousiasme worden afgeremd door te focussen op de feiten die bekend zijn? Of is de wetenschap juist de aangewezen institutie om deze innovatieve geestdrift aan te wakkeren? Wetenschap voor de fun hoeft niet per definitie verkeerd te zijn, mits de risico's goed in het oog worden gehouden.