Al decennialang behoort onderwijs tot een van de vaste onderwerpen op de politieke agenda. De omdoping van schoolpedagogiek tot onderwijskunde ging samen met idealen van maakbaarheid. Onderwijsachterstand moet voortdurend bestreden worden, maar ondertussen moet er ook bezuinigd worden. Wat voor een rol speelde de onderwijskunde in dit politieke getwist? En wat heeft zij bijgedragen aan problemen op school die van alle tijden lijken, zoals pesterij en motivatiegebrek?