Steeds vaker worden er kwantitatieve methoden gebruikt om kwaliteit van onderzoek analyseren. Zo zijn er databanken, de zogenaamde citatie-indexen, waarin wetenschappelijke literatuur en verwijzingen worden verzameld. Universiteits-rankings die mede hierop worden gebaseerd, worden een maat voor kwaliteit. Maar welke aannames gaan er achter schuil? Misschien leidt 'ranking' wel tot opportunisme. Is dat verenigbaar met een wetenschappelijke attitude? De Rijcke stelt schijnexactheid aan de kaak.