Kunst en Wetenschapslezing 2009

Waarom is het zo boeiend om te kijken naar een schilder die aan het werk is, naar iemand die bezig is een beeld te houwen of naar de making of van een tekenfilm? Het vertelt ons iets over wat mensen kunnen, hoe vaardig ze zijn met materialen en technieken en hoe het ze lukt om iets moois te maken. Misschien voelen we ons door te kijken zelf een beetje kunstenaar?

Toch beoordelen we kunstwerken, een schilderij, een tekening of een film vooral als eindproduct, onafhankelijk van het maakproces. De stelling van dr. Ann-Sophie Lehmann, is dat het maakproces een vorm van kennis is. Als je werkt met verf, die je kunt voelen en ruiken en weet welke technieken er zijn om de klodders op het doek te krijgen, kijk je anders naar een kunstwerk. De kennis van het creatieve proces leidt tot een andere beleving en waardering van kunst. Maar hoe kunnen we deze kennis, die besloten ligt in de hand van de maker, achterhalen?

Dr. Ann-Sophie Lehmann studeerde kunstgeschiedenis in Wenen en Utrecht. Zij is zowel thuis in de klassieke kunst als in nieuwe media en werkt bij het departement Media en Cultuurwetenschappen, UU. Zij is onder andere lid van de redactie van Kunstschrift en het Nederlands Jaarboek voor Kunstgeschiedenis en actief in de adviesraad van de Werkgroep Visuele Cultuur.

Deze lezing is in het leven geroepen bij het afscheid van André Klukhuhn, toenmalig directeur van Studium Generale, om de relatie te belichten tussen kunst en wetenschap: twee manieren waarmee uitdrukking wordt gegeven aan hoe we de wereld ervaren. Deze lezing wordt jaarlijks georganiseerd samen met PSAU, Professional School of Arts Utrecht.

In samenwerking met...

PSAU