Het imago van de televisie is vanaf het begin dubieus geweest. Dit hangt sterk samen met de culturele context bij de opkomst - angst voor massamedia in het algemeen -, maar speelde bij de introductie van de nieuwe, digitale media weer op. De discussie van hoge cultuur, oftewel kwaliteitstelevisie in de vorm van bijvoorbeeld series als Six Feet Under en The Sopranos, versus lage cultuur in de vorm van reality-shows, is van alle tijden. Waarom maken we er ons zo druk over als een 'slecht' programma veel kijkers trekt? Is dat de teloorgang van de beschaving? Wat zijn eigenlijk de dimensies van 'kwaliteit'?