Vorige week ging de documentaire in de Nederlandse bioscopen in première. Vlak na hun geboorte werd de eeneïige drieling Edward Galland, David Kellman en Robert Shafran van elkaar gescheiden. Begin jaren 80 werden ze op 19-jarige leeftijd per toeval met elkaar herenigd, omdat twee van de drie broers besloten naar dezelfde school te gaan. Dat ze waren gescheiden was geen toeval. Het was onderdeel van een wetenschappelijke onderzoek naar meerlingen. Psychiater Peter Neubauer leidde het onderzoek en wilde weten welke eigenschappen aangeleerd zijn, en welke aangeboren, om zo een belangrijke bijdrage te leveren aan het nature/nurture debat. Wetenschappelijk onderzoek zoals dat van Neubauer fascineert, omdat het ons iets vertelt over wie we als mens zijn en hoe we ons vormen. En uiteraard omdat zulk onderzoek nu niet meer door de ethische toetsingscommissies zou komen.
Psychiater Marco Boks sprak eerder bij Studium Generale over onderzoek naar meerlingen en wat het ons leert over aangeleerde en aangeboren eigenschappen. Tweelingen die op afstand en zonder kennis van elkaar opgroeien vertonen soms ongelooflijke overeenkomsten. Een van de opvallendste cassussen in de Minnesota Study of Twins Reared Apart, oftewel MISTRA, was die van de tweelingbroers Jim en Jim. Beiden noemden ze hun zoon James, ze waren allebei getrouwd met een vrouw die Betty heette en zijn ook allebei weer van haar gescheiden.
Toch is het volgens Boks niet zo dat alle karaktereigenschappen en uiterlijke kenmerken aangeboren óf aangeleerd zijn, dat ze genetisch bepaald zijn of door de omgeving. Genen blijken 'aan' en 'uit' gezet te kunnen worden onder invloed van factoren in de omgeving. Hoe dat werkt (en welke documentaire je ook moet kijken als je dit interessant vindt) lees je in het blog Gescheiden, maar innig verbonden.