Designbaby?

Een kind met DNA van drie ouders. Mag dat?
Leestijd 1 minuut — Ma 9 februari 2015

“Kind van drie ouders kan in Engeland,” kopte Trouw vorige week. Het Britse parlement nam een wet aan die celkerntranplantatie toestaat. Als de moeder een erfelijke ziekte heeft die niet in de celkern, maar in een ander deel van de het DNA zit, kan een eicel van een tweede moeder een uitkomst bieden. Het kind heeft door de techniek niet alleen het DNA van de twee ouders, maar ook een klein deeltje DNA (0.1%) van de eiceldonor. Maar telt dat als een derde ouder? Het nieuws roept ethische vragen op. Wanneer gaat het sleutelen aan embryo's te ver?

De kennistoename maakt keuzes rondom zwangerschap moeilijker. De mogelijkheid om eicellen in te vriezen, prenatale screening en het vooruitzicht van gentherapie stellen ons voor nieuwe dilemma's. Wat doe je als je weet dat je kind een afwijking zal hebben? Prof. dr. Maartje Schermer (Filosofie van geneeskunde, Erasmus MC) sprak tijdens de lezing 'In blijde verwachting' over de toename aan keuzes rondom zwangerschap. Aan wie zijn deze keuzes en hoe maken we die verantwoord?

Komende woensdag spreekt prof. dr. Bart Fauser (Gynaecologie UMC Utrecht) over de eicelbank. Is dit de gezinsplanning van de toekomst? En welke normen en waarden raken daaraan?