Verlies en rouw zijn van alle tijden. Toch is rouw, in het bijzonder rouw bij kinderen, nog een betrekkelijk onontgonnen onderzoeksgebied. Hoe uit rouw zich bij kinderen? Waarin verschilt deze uiting zich van rouw bij volwassenen? Kinderen vinden het misschien moeilijker om over hun gevoelens te praten dan volwassenen en uiten zich op andere manier. Wat zijn omstandigheden die bijdragen aan een voorspoedige of juist moeizame verliesverwerking? En wat kan de omgeving doen wanneer verwerking moeizaam verloopt?