Kees Moeliker
OrnitholoogHij publiceert regelmatig in NRC Handelsblad en The Guardian. Ook is hij sinds 2006 European Bureau Chief van Improbable Research. Het blad stelt zich ten doel voorbeelden van onwaarschijnlijk onderzoek te verzamelen en te nomineren voor de Ig Nobelprijs.
Moeliker publiceerde in 2009 de bundel De eendenman, met verhalen over allerlei vormen van opmerkelijk diergedrag. In 2012 verscheen De Bilnaad van de Teek, waarin zijn columns voor NRC Handelsblad met opmerkelijke natuurwaarnemingen zijn gebundeld. Daarnaast is hij regelmatig te horen in het radio 1-programma Vroege Vogels.
Moeliker won in 2003 de Ig Nobelprijs voor ongebruikelijk of triviaal wetenschappelijk onderzoek naar aanleiding van zijn observatie in juni 1995 van necrofiele homoseksualiteit bij de eend Anas platyrhynchos. De dode eend is opgenomen in de collectie van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam.
Hij deed verschillende ornithologische ontdekkingen. Al op 13-jarige leeftijd deed hij de eerste waarneming in Rotterdam van de Nijlgans. In 1991 herontdekte hij met Kees Heij een uitgestorven gewaande vogel, de Boanomonarch op een Moluks eiland.Later herontdekte hij het Bruijns boskalkoen op het Papoea-eiland Waigeo. Ook beschreef hij, samen met Erwin Kompanje, een nieuwe ondersoort van de langtongvleerhonden, de Macroglossus minimus booensis die alleen voorkomt op het eilandje Boo in Oost-Indonesië.
In 2007 baarde hij veel opzien met de actie “Redt de schaamluis!” Moeliker realiseerde zich dat de schaamluis tot de uitstervende diersoorten zou gaan behoren door de tegenwoordige praktijk van schaamhaarverwijdering. Artsen en publiek werden opgeroepen anoniem hun schaamluizen in te zenden, wat resulteerde in De Grote Schaamluistentoonstelling.