De virtuele wereld maakt de opslag en toegankelijkheid van informatie gemakkelijk, voor burgers, maar ook voor instanties. Volgens Albert Meijer (Bestuurs- en Organisatiewetenschap, UU) heeft dit geleid tot de 'dataficatie' van veiligheid. Op basis van informatie die komt uit eigen koker, maar ook soms van burgers, maakt men bij de politie bijvoorbeeld 'crime maps'. Wat zijn de wijken waar criminaliteit plaatsvindt en kunnen we dat voorkomen? Deze ontwikkelingen zorgen ervoor dat politiewerk er heel anders uitziet dan twintig jaar geleden. Is de wijkagent op Twitter eigenlijk online aan patrouilleren? Beschermen data-gestuurde veiligheidsmaatregelen ons goed tegen terroristische aanslagen en inbraken, of mist er een 'menselijke' component?