“Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan,” luidt het begin van het beroemde gedicht van dichter Hendrik Marsman. Denk je aan Nederland, dan denk je aan water: de twee zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Naast het feit dat Nederland voor ongeveer een vijfde bestaat uit water (ter vergelijking: Duitsland voor 2,3% en Frankrijk slechts voor 0.26%), staan we wereldwijd bekend om ons watermanagement. Desondanks staat de drinkwatervoorziening in Nederland onder druk.
Drinkwater blijft niet zo vanzelfsprekend als het nu is, waarschuwt Peter van der Velden, voorzitter van de Nederlandse vereniging van waterbedrijven in een interview met NRC. Door aanhoudende droogte, vervuiling en een groeiende bevolking maken drinkwaterbedrijven zich zorgen over hoe ze de komende jaren aan de vraag naar schoon water kunnen blijven voldoen. Een watertekort dreigt, als er nu geen maatregelen worden genomen. Natuurmonumenten startte eerder dit jaar al een petitie voor het waarborgen van de waterkwaliteit in Nederland, maar volgens de waterbedrijven ontbreekt het in Nederland op het moment aan urgentie: we moeten nú ingrijpen om de schade te beperken.
Hoe kunnen we dit doen?
Volgens de waterbedrijven is er meer ruimte nodig om te kunnen investeren én innoveren in de drinkwatervoorziening, bijvoorbeeld in het winnen van drinkwater uit zeewater. Volgens de waterbedrijven is het daarnaast noodzakelijk dat water en bodem sturend gemaakt worden bij de ruimtelijke ordening, iets wat nu onvoldoende gedaan wordt. Er is werk aan de winkel, want iedereen heeft recht op schoon water.
Maar wat gebeurt er als er écht een watercrisis uitbreekt en er niet meer genoeg is voor iedereen? In de lezing ‘Who’s got the right to water?’ gaat expert op het gebied van mensenrechten mr. dr. Daphina Misiedjan dieper in op de (oneerlijke) verdeling van water in de wereld. Wat kunnen we doen om conflicten rondom water in goede banen te leiden en wie is hier verantwoordelijk voor?
